Dawny zajazd w Suchej Beskidzkiej

Budynek zajazdu ma parterową konstrukcję, z drewna i zbudowany w tradycyjnej formie zrębowej; od frontu został otynkowany, co nadaje mu charakterystyczny wygląd. Jak wskazuje Narodowy Instytut Dziedzictwa, zabytek wyróżnia się bryłą z wysokim, półszczytowym dachem pokrytym gontem. W elewacji frontowej możemy zauważyć facjatę z balkonem oraz półkoliście zamkniętą bramę. To idealnie symetryczne trójtraktowe rozplanowanie wnętrza stanowi o jego architektonicznej wartości.

Gminny program opieki nad zabytkami w Suchej Beskidzkiej dodatkowo opisuje architekturę tego zajazdu: „Obiekt na rzucie prostokąta z wysuniętymi z elewacji tylnej ryzalitowo skrzydłami parterowymi z podcieniami”. W każdym z poddaszy tych skrzydeł zlokalizowane są dwie niewielkie lokalności z balkonami. Oś budynku zajmuje przestronna sienią, a po bokach znajdują się stropy belkowane. Elewacja frontowa budynku ma pięć osi, a dachy są dwuspadowe, z szczytami oszalowanymi deskami.

W drugiej połowie XX wieku budynek zyskał nowe życie jako siedziba Towarzystwa Miłośników Ziemi Suskiej. Wówczas znajdowała się tam również publiczna biblioteka. W tym okresie przeprowadzano różnorodne prace modernizacyjne i renowacyjne. Z czasem budynek stał się częściowo zamieszkany, a następnie został przeznaczony do sprzedaży.

W dniu 19 sierpnia 1986 roku zajazd został wpisany do rejestru zabytków pod numerem A-454/86, obecnie zmienionym na A-1046/M, wraz z przylegającym murowsanym budynkiem gospodarczym oraz drewnianą altaną, tworzącymi wspólnie wartościowy zespół architektoniczny.