Stanisław Semik SDB, urodzony 5 maja 1944 roku w Suchej Beskidzkiej, to postać o niezwykłym wpływie w polskim duchowieństwie katolickim. Jako ksiądz katolicki oraz salezjanin, wykazał się zaangażowaniem w życie Kościoła oraz w edukację młodzieży.
Pełniąc rolę rektora Wyższego Seminarium Duchownego Towarzystwa Salezjańskiego w Krakowie, Semik przyczynił się do kształcenia kolejnych pokoleń księży, kładąc ogromny nacisk na wartości duchowe oraz odpowiedzialność społeczną. Jego dziedzictwo, choć zakończone 1 października 2008 roku w Krakowie, wciąż żyje w pamięci wielu, którzy mieli zaszczyt go znać.
Młodość i edukacja
Stanisław Semik, potomek Franciszka i Michaliny z domu Pochopień, wyrastał w rodzinie o bogatych tradycjach. Jego przodkowie z obu stron pochodzili z Beskidów i byli prostymi ludźmi, charakteryzującymi się długą historią pracy na roli. Ojciec Stanisława przed wybuchem II wojny światowej podjął decyzję o emigracji do Francji w poszukiwaniu lepszych warunków życia, zaś podczas wojny zmuszony był do pracy w Gdańsku. W jego rodzinie kultywowano zwyczaje związane z wspólnym obchodzeniem zarówno świąt kościelnych, jak i rodzinnych.
W jego życiorysie ważnym krokiem był proces edukacji. Ukończył Szkołę Podstawową nr 3 w Suchej Beskidzkiej, a następnie kontynuował naukę w Liceum Ogólnokształcącym dla Pracujących w Katowicach, gdzie uzyskał maturę w 1963 roku. Po zakończeniu nauki średniej podjął studia w Wyższym Seminarium Duchownym Towarzystwa Salezjańskiego w Krakowie. Tematyka teologiczna, w której się kształcił, zaowocowała uzyskaniem dyplomu w 1970 roku, a w 1982 roku z sukcesem zakończył przewód doktorski.
Jego droga duchowa rozpoczęła się w 1961 roku, kiedy to w Kopcu k. Częstochowy złożył śluby zakonne, przyjmując imię Maria. Po kolejnych latach nauki oraz formacji, został wyświęcony na diakona w 1969 roku oraz osiągnął prezbiterat w Krakowie w 1970 roku.
Praca duszpasterska i pozaduszpasterska
Stanisław Semik aktywnie uczestniczył w licznych przedsięwzięciach duszpasterskich oraz tych, które mają na celu rozwój duchowy wspólnoty. Jego praca zaczęła się w Parafii pod wezwaniem Najświętszego Serca Pana Jezusa w Częstochowie Stradomiu od 1970 do 1973 roku, gdzie pełnił rolę katechety dzieci oraz opiekuna ministrantów.
Następnie, w latach 1973-1977, był katechetą w Parafii pod wezwaniem Matki Boskiej Wspomożycielki Wiernych w Lublinie. W tym samym czasie prowadził również studia na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim (KUL), a po ich zakończeniu pracował w Parafii i Domu Zakonnego pod wezwaniem Najświętszego Serca Pana Jezusa we Wrocławiu jako katecheta młodzieży od 1977 do 1980 roku.
W kolejnych latach, do 1982 roku, nie tylko kontynuował pracę jako katecheta, ale także zgłębiał wiedzę w ramach kursu doktoranckiego, angażując się jako duszpasterz dzieci specjalnej troski oraz młodzieży w Parafii i Domu Zakonnym pod wezwaniem Matki Boskiej Wspomożycielki Wiernych w Lublinie.
Od 1982 roku był doktorantem KUL oraz członkiem Rady Inspektoralnej. Jego rola w Prowincji Wrocławskiej Salezjanów od 1986 roku rozwijała się, kiedy to awansował na wikariusza inspektora w 1988 roku, a następnie na inspektora w 1992 roku. Ponadto, pełnił funkcję wykładowcy w Wyższym Seminarium Duchownym Towarzystwa Salezjańskiego w Krakowie od 1982 do 1988 roku oraz rektora od 1998 roku.
Ważnym elementem jego działalności były również wykłady zlecone oraz liczne wyjazdy zagraniczne, mające charakter duszpasterski. Uczestniczył w kursach językowych w Wiedniu w 1976 roku, a także w Monachium w 1987 oraz 1998 roku. W latach 1985 i 1986 osobiście prowadził wyjazdy pastoralne i językowe do Anglii. Dodatkowo, brał udział w kursie farmacji w 1982 roku oraz w Kapitule Generalnej w Rzymie w 1996 roku.
Jego praca obejmowała także zastępstwa w ramach polonijnej działalności w Niemczech oraz Anglii, gdzie działał na rzecz dzieci i młodzieży z niepełnosprawnością. Angażował się w duszpasterstwa młodzieży średniej oraz pracy w Oazie, jak również uczestniczył w wyjazdach służbowych do Włoch, Niemiec, Irlandii, Słowacji, Czech, Hiszpanii oraz Rosji. Jego trud i poświęcenie w pracy duszpasterskiej są godne podziwu.
Ważniejsze dzieła
Na dorobek Stanisława Semika składa się wiele ważnych prac, które przyczyniły się do rozwoju wiedzy w obszarze religijności i jej wpływu na życie społeczne.
- „Wpływ religijności na spójność i trwałość małżeństwa na przykładzie mieszkańców Lubina” (doktorat 1982),
- artykuły w „Seminare” i „Biuletynie Zgromadzenia Salezjańskiego”.
Działalność społeczna
Stanisław Semik jest osobą z dużym zaangażowaniem w różnorodne działania społeczne. Jego aktywność obejmuje przynależność do licznych organizacji, co świadczy o jego pasji do pracy na rzecz młodzieży.
- W latach 1992-1998 był związany z Fundacją Pomocy dla Młodzieży im. św. Jana Bosko, gdzie pełnił rolę założyciela, a także członka Komisji Nadzorczej,
- W 1992 roku zainicjował działalność Salezjańskiego Liceum Ogólnokształcącego im. św. Jana Bosko w Lubinie, co stanowi znaczący wkład w edukację młodzieży w regionie.
Śmierć i pochówek
Stanisław Semik zmarł 1 października 2008 roku. Jego pogrzeb odbył się 3 października 2008 roku o godzinie 10.00 w Kościele św. Stanisława Kostki, zlokalizowanym przy ul. Konfederackiej 6 w Krakowie.
Po ceremonii mszy, miało miejsce odprowadzenie ciała do grobowca Salezjanów, znajdującego się na cmentarzu Rakowickim.
Pozostali ludzie w kategorii "Duchowieństwo i religia":
Zdzisław Sochacki | Kazimierz Jancarz | Wilhelm Gaczek | Jan HumpolaOceń: Stanisław Semik